Μικρά και Ενδιαφέροντα #7

Τι επίδραση έχουν οι φανταστικοί ήρωες στην ψυχολογία μας; Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας μπορεί να είναι πιο δυσδιάκριτα από όσο νομίζουμε. Πράγματα που ξέρουμε ότι είναι ψεύτικα, μπορούν να έχουν μεγάλη επίδραση στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μας [Mind Hacks]

To Prozac καθυστερεί τη γήρανση των νευρώνων του εγκεφάλου, επαναφέροντας και πάλι -σε ορισμένο βαθμό- την πλαστικότητά τους. Αυτό έχει βρεθεί πως ισχύει τουλάχιστον για περιοχές του ιπποκάμπου, μιας περιοχής που, μεταξύ άλλων, σχετίζεται και με τη μνήμη. [Mind Blog]

Αμερικανοί επιστήμονες προσπαθούν να εξουδετερώσουν καρκινικά κύτταρα που έχουν αναπτυχθεί στον εγκέφαλο κάποιων ασθενών μέσω τοποθέτησης βλαστικών κυττάρων στην επίμαχη περιοχή. Μετά τα επιτυχή πειράματα σε ποντίκια, η αρμόδια αμερικανική αρχή άναψε το πράσινο φως για τον έλεγχο της πειραματικής μεθόδου σε εθελοντές-ασθενείς με προσδόκιμο ζωής 3-6 μήνες. [New Scientist]

Μπορεί η μητρική μας γλώσσα να επηρεάζει και τον τρόπο σκέψης μας; Ορισμένοι γλωσσολόγοι και ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως ναι. Διαφορετικές γλώσσες τείνουν να δημιουργούν διαφορετικές εννοιολογικές σχέσεις μεταξύ πραγμάτων, ατόμων και ιδεών. [New Scientist]

Ψυχο…ιστορικά

Σαν σήμερα, στις 8 Ιουνίου 1948, εκδόθηκε το βιβλίο Walden Two, ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας γραμμένο από τον πατέρα του σύγχρονου συμπεριφορισμού B. F. Skinner. Το βιβλίο περιγράφει μια εναλλακτική κοινωνία ανθρώπων που στην προσπάθειά τους να κάνουν καλύτερη την κοινωνία τους χρησιμοποιούν επιστημονικές μεθόδους έρευνας ώστε να συγκρίνουν τις επιλογές που έχουν και να επιλέξουν αυτή που θα φέρει το καλύτερο αποτέλεσμα στην κοινωνία. Διαφορετικά, λέει ο Skinner, η κοινωνία είναι καταδικασμένη να καταστραφεί.

Στην φανταστική κοινωνία του Δρ. Skinner, το πολίτευμα δεν είναι δημοκρατικό, αλλά μάλλον αριστοκρατικό (την εξουσία την έχουν οι καλύτεροι), ενώ ταυτόχρονα ο συγγραφέας αποδοκιμάζει και τον ρόλο της εκπαίδευσης της δεκαετάις του 50. Το Walden Two είναι ένα βιβλίο που δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα στο κοινό, και κατακρίθηκε ιδιαίτερα για το είδος της ουτοπίας που περιγράφει, στο οποίο οι άνθρωποι δεν είναι τίποτε άλλο από γρανάζια μιας κρατικής μηχανής που “οδεύει προς το καλύτερο”.

Φωτογραφία

• Skinner at Harvard circa 1950, by Wikicommons