Τα στερεότυπα και η επιρροή τους στην συμπεριφορά

Η λέξη στερεότυπα αναφέρεται στις αντιλήψεις που έχουμε ως αποτέλεσμα προκαταλήψεων απέναντι σε άτομα, ομάδες και ιδέες, οι οποίες συνήθως έχουν αρνητικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, μπορεί να θεωρούμε ότι οι μετανάστες είναι επικίνδυνοι, οι Εβραίοι τσιγκούνηδες, οι ομοφυλόφιλοι ανήθικοι, οι Ρομά κλέφτες κτλ. Η ύπαρξη στερεοτύπων σημαίνει πως οτιδήποτε κάνει κάποιος ή οποιαδήποτε από τα χαρακτηριστικά κάποιου φαίνεται πως ταιριάζουν με τη στερεοτυπική αντίληψη που έχει μία κοινωνία στο σύνολό της για την ομάδα του ατόμου αυτού, κάνει το στερεότυπο πιο αληθοφανή ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του ατόμου τόσο στα μάτια των άλλων, όσο και στα δικά του μάτια.

Με άλλα λόγια, όταν κάποιος που ανήκει σε μια στερεοτυπικά απειλούμενη ομάδα (μία ομάδα δηλαδή για την οποία ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει αρνητικές στερεοτυπικές αντιλήψεις) κάνει κάτι που επιβεβαιώνει το στερεότυπο τότε τείνουμε να ενισχύουμε το στερεότυπο τόσο εμείς, όσο και τα άτομα που βρίσκονται στην απειλούμενη ομάδα. Αντίθετα βέβαια, όταν κάτι δεν ταιριάζει με το στερεότυπο, τείνουμε να το αγνοούμε και να το αποδίδουμε σε τρίτα χαρακτηριστικά. Η στερεοτυπική απειλή βιώνεται από τα άτομα που βρίσκονται μέσα στην στερεοτυπική ομάδα ως απειλή της αυτοεκτίμησής τους.

Η διάδοση στερεότυπων για ομοιογενείς ως προς κάποιο χαρακτηριστικό τους ομάδες πληθυσμού (π.χ. μετανάστες, μαύροι, Εβραίοι, Άραβες, ομοφυλόφιλοι κτλ) αυξάνει την πιθανότητα για συγκεκριμένα άτομα των ομάδων αυτών να πάρουν ως de facto πως αυτά τα στερεότυπα είναι πραγματικά για την ομάδα τους και κατά συνέπεια ότι και οι υπόλοιποι θα τους βλέπουν έτσι. Όταν οι ισχυρισμοί των στερεότυπων είναι πολύ αρνητικοί, αυτή η δυσάρεστη θέση μπορεί να είναι τόσο απειλητική για την ομάδα, ώστε να έχει επιπτώσεις από μόνη της. Λειτουργεί δηλαδή σαν μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Εφόσον για παράδειγμα θεωρούμε πως μία ομάδα έχει χαμηλό δείκτη ευφυίας, είναι επόμενο να της φερόμαστε λες και πραγματικά τα μέλη της έχουν χαμηλό δείκτη εφυίας. Εάν αυτή η στερεοτυπική αντίληψη υπάρχει για μεγάλο χρονικό διάστημα από ένα μεγάλο μέρος του γενικού πληθυσμού και επομένως δυναμώσει, αυτό από μόνο του αρκεί για να επιβεβαιωθεί η στερεοτυπική μας αντίληψή για την εν λόγω άλλη ομάδα.

Ένας ερευνητής ονόματι Steele παρουσίασε πρώτος τον όρο της φυλετικής ευπάθειας (racial vulnerability). Υποστήριξε πως αφού ένα άτομο εκτίθεται σε όλη του τη ζωή στις αρνητικές εικόνες που έχουν οι άλλοι για τις ικανότητές του, όπως στην περίπτωση των αφροαμερικανών στις ΗΠΑ, εκδηλώνει το λεγόμενο άγχος κατωτερότητας (inferiority anxiety) – μία κατάσταση κατά την οποία το άτομο διεγείρεται από τα διάφορα φυλοκεντρικά στοιχεία του περιβάλλοντός του.

Δηλαδή γίνεται πιο ευαίσθητος σε αυτά τα στοιχεία που τον κάνουν να νοιώθει κατώτερος και συνεχώς ψάχνει αυτά τα στοιχεία στο περιβάλλον του για να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά ότι ισχύουν οι στερεοτυπικές αντιλήψεις των άλλων. Αυτό το άγχος του το οδηγεί να κατηγορεί τους άλλους για τα προβλήματά του κάτι που οδηγεί στην συνέχεια στην επιβεβαίωση ότι αποτελεί το θύμα. Έπειτα αυτή η εντύπωση γενικεύεται και μεταφράζεται ως αποτυχίες στην ζωή.

Στις ΗΠΑ έχουν επιβεβαιωθεί αρκετές φορές διαφορές στην απόδοση μεταξύ των λευκών και των έγχρωμων μαθητών από το νηπιαγωγείο, έως και το πανεπιστήμιο. Στα πανεπιστήμια το 70% των αφροαμερικανών τελειώνουν τις σπουδές τους καθυστερημένα, εκτός του προβλεπόμενου χρόνου αποπεράτωσης των σπουδών, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό τους λευκούς φοιτητές είναι 42%. Ακόμη και στο βαθμό του πτυχίου υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Διάφορες έρευνες κατά τις δεκαετίες του 60′ και του 70′ έδειξαν πως οι αφροαμερικανοί τα πήγαιναν καλύτερα στις δοκιμασίες μέτρησης του δείκτη νοημοσύνης όταν τους λέγανε ότι κάνανε άσχετα τεστ που δεν είχαν σχέση με τις νοητικές τους ικανότητες, αλλά και όταν πίστευαν ότι τα αποτελέσματά τους θα συγκριθούν με πληθυσμό αφροαμερικανών, παρά όταν νόμιζαν ότι θα συγκριθούν με λευκούς!

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι όσο συνεχίζουμε να ανακυκλώνουμε τα στερεότυπα απέναντι σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, αυτόματα “αναγκάζουμε” την ομάδα αυτή να δεχτεί τις στερεοτυπικές αντιλήψεις ως πραγματικές, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται ο στιγματισμός της. Είναι ένας αέναος κύκλος. Εκτός και αν καταφέρουμε να σταματήσουμε να ανατροφοδοτούμε αυτόν τον περιορισμένο τρόπο κατηγοριοποίησης των ανθρώπων σε “άλλες” ομάδες.

Εισαγωγική Εικόνα

Latest posts by Δημήτρης Αγοραστός (see all)

Οι κλάδοι της ψυχολογίας

Παιδική επιθετικότητα: τι ρόλο παίζουν τα αδέρφια, οι γονείς και η οικονομική κατάσταση;